Flauw gevallen

Die avond aan tafel had Mientje het hoogste woord. Ze was zo vol van haar tochtje op de fiets en dat ze gevallen was onderweg was eigelijk maar bij zaak.
Ze was er zonder kleerscheuren van af gekomen alleen maar een beetje geschrokken. Wel was ze tot de conclusie gekomen dat ze veel vaker moest gaan fietsen om dat het toch wel erg leuk was en dat je zo ook nog eens ergens kwam.
De hele familie had er plezier in dat Mientje zo fijn gefietst had.
Hertha was ook helemaal vol van de map met tekeningen die Sofie gebracht had.
Ze had de map mee naar huis gebracht zo dat hij goed opgeborgen kon worden tot dat Karel de vriend van Martin zou kunnen kijken.
Mientje vond het eigenlijk maar niks stel je voor dat er het echte Da Vinci bij zaten dat er weer iemand lucht ban had dat er hier zoiets in huis was.
Die inbreker was ze nog niet vergeten. Maar ze moest zich maar geen muizenissen in haar hoofd halen. Het was ook niet eens zeker of het wel schetsen van die da Vinci waren.
De dag die er op volgde had Mientje de fiets weer uit de schuur gehaald en ze was naar het einde ven de straat gefietst en weer terug.
Joop had er vreselijk om gelachen. “Mientje wat ga jij nou doen “ had hij gevraagd. “Oefenen”had ze geantwoord’ ik moet dit gewoon elke dag een stukje fietsen, dan gaat het zo weer van zelf, en voor mij zelf is het ook goed’

Dit alles had al weer enkele weken geleden plaats gevonden en Mientje die aardappels zat te schillen dacht met veel plezier aan haar dagelijkse fiets tochtjes die telkens langer werden. “Auw, ….stomme Mien je moet opletten en niet zitten dromen als je zit piepers te jassen”Mientje keek naar haar duim waar een flinke jaap in zat. Het bloed droop op de aardappels. Ze stond op om haar duim onder de pomp te houden daar na drukte het wondje dicht met de handdoek. Opeens voelde ze zich heel raar worden en alles werd zwart.
“Mien……Mientje.. word is wakker..” Joop stond over haar heen gebogen toen Mientje haar ogen weer open deed. ‘Hoe kom ik hierop de keuken vloer ‘dacht ze. “Gelukkig …je komt al weer bij, zal ik je over eind helpen, dan moet je eerst gaan zitten, en als dat goed gaat zal ik je helpen om op een stoel te gaan zitten.” Joop hielp voorzichtig Mientje overeind en zette haar op een stoel.
De handdoek die Mientje om naar hand had gedrukt was helemaal rood van het bloed. “Laat me eens kijken wat er is gebeurd “zei Joop en hij bekeek de duim van Mientje. “Zo….zo had je genoeg van die duim dat je hem er af wilde snijden, hoe kwam dat zo, Mientje vertelde dat ze aan iets anders had zitten denken tijdens het aardappels schillen en dat ze toen in haar duim had gesneden en toen werd ze ineens heel raar en was ze flauw gevallen. Joop bekeek de snee en dacht dat het toch wel mee zou vallen en dat een verbandje wel voldoende was. Hij zou de rest wel zo wel af schillen. En toen even later Mientje net de duim in het verband zat en de aardappels geschild waren.

Toen zei Joop “ Mientje, ik heb een verassing voor je ga eens mee naar de tuin”
Samen liepen ze naar beneden in de tuin stond Floortje met een hondje.Mientje schrok al 'O ..........nee niet nog een hond in huis er zijn er al vier', maar nee het hondje was van haar tante en ze wilde hem even laten zien.
Toen zag Mientje haar fiets staan met aan de bagagedrager een prachtige fiets tas. “Kijk eens…… vrouw dan kan je boodschappen gaan “zei Joop.
Mientje keek naar de tas en bloosde “Wat een mooi, maar waar om krijg ik die, ik ben toch niet jarig”
“Nee hoor, maar omdat je zo graag fietst…… en niet eens aardappels kan schillen……enne…. ik je altijd nog lief vind” grapte Joop.

Verassingen

Mientje had er schoon genoeg van om in het huis te lopen poetsen.
“Ik weet wat ik ga doen, pak de fiets, en ga eens bij Hertha in de winkel kijken en dan ga ik ook naar Gerit en Lena, s winkel, ik wil het nu zelf ook wel eens zien ik hoor alles alleen van de verhalen, ik kom bijna nooit het huis uit” sprak
Mientje tegen zich zelf. Even later zat Mientje op de fiets, het was wel even wennen, ze had al een hele tijd niet gefietst. Toen ze passeert werd door een hondenkar schrok ze zo dat ze pardoes de heg in reed. De Jongen die de kar bereed stopte en vroeg “Juffrouw….ben u gevallen? ”. Waarop Mientje antwoordde “Welnee ……zo stap ik altijd af”. Na dit incident kwam ze heelhuids bij de winkel aan. Hertha was heel verbaasd toen ze haar moeder zag “ Moeder…. Wat een verassing, wat vind ik dat leuk dat u de winkel komt kijken” riep Hertha en ze glom van trots. ‘Ik had het zo slecht naar me zin, thuis, ik wilde er even uit’ zei Mientje ter verontschuldiging. “Dat moet uw veel vaker doen moeder, u zit altijd maar thuis en misschien vind tante Anna of tante Lena het wel leuk u eens te zien, u moet gewoon vaker weg gaan“ zei Hertha.
Mientje genoot van de winkel en al de mooie spullen die Hertha al verzameld had.
Ze werden opgeschrikt toen er iemand op het raam tikte het was een jonge vrouw, met een teken map in haar hand.
‘ O…. dat is Sofie van het winkeltje Houtje Touwtje even verder op’
http://annebethshobbies.web-log.nl/annebethshobbies/2008/11/verhaal-deel-3.html
Hertha opende snel de deur. “Hallo .. Sofie leuk dat je even langs komt dan kan kennis maken met mijn moeder”zei Hertha
‘O dag ‘zei Sofie verlegen en toen tot Hertha ‘Otto had deze map gevonden bij het opruimen tussen de rommel misschien heb jij er iets aan om te verkopen in je winkel. Het is een map met schetsen en tekeningen, je moet maar zien anders doe je ze maar weg”.
Mientje die de deur open zag staan besloot gelijk er even uit te stappen naar haar schoonzus in de winkel naast die van Hertha. “Ik loop even naar hier naast hoor kunnen jullie even rustig praten’ zei Mientje
Lena was net zo verast als Hertha toen Mientje de bloemenwinkel binnenstapte.
“Wat leuk dat je komt kijken hoe vind je ons winkeltje geworden’ en Lena riep ’Gerrit kom eens kijken je zus is er’
Mientje was onder de indruk van de mooie planten die in de winkel stonden, ook Lena zag er heel goed uit veel beter als toen ze net uit Engeland terug was.
En toen ze na een uurtje weer terug naar Hertha, s winkel ging liep ze met een schitterende engelse hangplant in haar hand “hangingbasket” zoals Lena hem noemde. Ze had hem van Lena gekregen, ze had hem willen betalen maar daar kwam niks van in. “We kunnen altijd bij je binnen lopen, we kunnen altijd bij je eten, dus die krijg je van mij” had Lena gezegd.

Toen Mientje de winkel binnen stapte was Sofie vertrokken maar Martin gearriveerd. Hij en Hertha stonden samen gebogen bij de tafel te kijken naar de tekeningen die Sofie gebracht had. “Ik weet wel zeker dat het een Da Vinci is” zei Martin en hij had er kleur van opwinding “ Je moet het wel tegen Sofie gaan zeggen want als het echt zo is zijn deze tekeningen een vermogen waard, en we moeten ze laten zien aan mijn vriend Karel die kan het vast met zekerheid zeggen of het een Da Vinci is”. Hertha was ook helemaal opgewonden. “ Ik ga het gelijk zeggen en we bewaren ze wel zo lang in de kluis tot we zekerheid hebben”en weg was Hertha de winkel al uit op weg naar Sofie.

Mientje met haar engelse hangplant in haar hand schudde het hoofd.
‘Het is me wat met die jonge lui, maar ik stap weer op mijn fiets want anders is straks mijn eten niet klaar ben ook zo maar even weggegaan Joop zal niet weten waar ik ben’ zei Mientje. Martin hielp haar de plant achterop te doen, en toen ze weg fietste kwam Hertha al terug. Ze zwaaide naar haar moeder. “ Tot straks moeder ’ riep ze nog. Toen Mientje thuis kwam stond Joop in de tuin zijn broeibak te bekijken .
“Waar was je nou? Ik heb overal gekeken toen ik je fiets miste snapte ik dat je weg was” zei Joop met een ligt verwijd in zijn stem.
‘Ik had er even genoeg van, jullie gaan allemaal altijd weg en ik poets het huis tot ik suf ben, ik ben bij Hertha en Lena de winkels gaan kijken en ik heb van Lena een hanging…… je weet wel plant gekregen’ zei Mientje op dezelfde toon als Joop tegen haar gesproken had.
“Ja, vrouw ik denk dat ik het wel snap, wat een schitterende plant zal ik die gelijk eens ophangen, wat dacht je op de veranda? Zei Joop nu op een heel ander toon.
“Ja graag, Joop dan zet ik snel een kopje koffie en nu heb ik ook heel veel te vertellen “zei Mientje en verdween in de keuken.
En Joop hing de plant op