De Brievenbus

De deur van schuur werd met een harde knal dicht gegooid
Daarna klonken er snelle voetstappen op de trap.
Mientje keek verschrikt naar Joop. “ Wie zou dat nou toch zijn?”Vroeg ze aan Joop.
Ze zaten samen in de keuken, maar lang hoefde ze niet te wachten want de deur schoot open en Hertha beende naar binnen met een knal rood hoofd.
“Ik pik het niet….ik zal…ik ben….Ik…ik ben zo ontzettend kwaad” al mopperend ging Hertha op een stoel zitten. De tranen stonden achter haar ogen.
“Rustig maar kind” zei Mientje om haar tot bedaren te brengen.
‘Vertel, wat er is gebeurd en waarom je zo boos bent, ik zal een kop thee voor je inschenken’ Mientje stond op om de thee pot te pakken. En Joop pakte een kopje uit de kast en zette dat voor Hertha neer.
“Kind vertel eens rustig wat er aan de hand is’ sprak Joop kalmerend.
“Kwamen er net mensen….van de PTT en de gemeenten….en toen wilde ze een brievenbus zetten…….voor mijn etalage raam!!!!!, Maar gelukkig kwam Martin toen aan lopen en……toen…. hebben ze hem een halve meter om gezet. Maar ik ben zo kwaad… ikke… wilde daar nog een bloemenbak zetten en nu staat dat stomme ding daar, er is toch zat plaats in de straat …waarom moet dat ding voor mijn winkel!” Hertha, s ogen schoten vuur de woede stond er in te lezen.
“Kindje, kindje, toch’ sprak Joop sussend,’als hij echt in de weg staat zullen we een brief maar de gemeente sturen om hem te verplaatsen, maar misschien heeft het ook wel voordelen, zo,n bus naast je etalage, als mensen een brief komen posten kijken ze altijd wel even of er iets leuks in staat”.
Hertha keek haar vader verbaast en vol ongeloof aan. Mientje die alles had aan zitten horen, knikte meelevend.
‘Ik zou het maar even afwachten kind, het heeft net zoals je vader zegt misschien ook wel voordelen’.
Hertha zuchtte eens diep “Hier had ik echt niet aan gedacht, ik was zo ontzettend kwaad, dat ze dat ding, het is er geen kleintje aan de muur maar zo`n grote staande, zomaar, zonder het te laten weten, neer komen zetten, maar als ….als hij echt in de weg staat schrijven we wel een brief.. hè Vader”.
“Ja ‘lachte Joop ’we weten in ieder geval waar we hem posten moeten”.

Flauw gevallen

Die avond aan tafel had Mientje het hoogste woord. Ze was zo vol van haar tochtje op de fiets en dat ze gevallen was onderweg was eigelijk maar bij zaak.
Ze was er zonder kleerscheuren van af gekomen alleen maar een beetje geschrokken. Wel was ze tot de conclusie gekomen dat ze veel vaker moest gaan fietsen om dat het toch wel erg leuk was en dat je zo ook nog eens ergens kwam.
De hele familie had er plezier in dat Mientje zo fijn gefietst had.
Hertha was ook helemaal vol van de map met tekeningen die Sofie gebracht had.
Ze had de map mee naar huis gebracht zo dat hij goed opgeborgen kon worden tot dat Karel de vriend van Martin zou kunnen kijken.
Mientje vond het eigenlijk maar niks stel je voor dat er het echte Da Vinci bij zaten dat er weer iemand lucht ban had dat er hier zoiets in huis was.
Die inbreker was ze nog niet vergeten. Maar ze moest zich maar geen muizenissen in haar hoofd halen. Het was ook niet eens zeker of het wel schetsen van die da Vinci waren.
De dag die er op volgde had Mientje de fiets weer uit de schuur gehaald en ze was naar het einde ven de straat gefietst en weer terug.
Joop had er vreselijk om gelachen. “Mientje wat ga jij nou doen “ had hij gevraagd. “Oefenen”had ze geantwoord’ ik moet dit gewoon elke dag een stukje fietsen, dan gaat het zo weer van zelf, en voor mij zelf is het ook goed’

Dit alles had al weer enkele weken geleden plaats gevonden en Mientje die aardappels zat te schillen dacht met veel plezier aan haar dagelijkse fiets tochtjes die telkens langer werden. “Auw, ….stomme Mien je moet opletten en niet zitten dromen als je zit piepers te jassen”Mientje keek naar haar duim waar een flinke jaap in zat. Het bloed droop op de aardappels. Ze stond op om haar duim onder de pomp te houden daar na drukte het wondje dicht met de handdoek. Opeens voelde ze zich heel raar worden en alles werd zwart.
“Mien……Mientje.. word is wakker..” Joop stond over haar heen gebogen toen Mientje haar ogen weer open deed. ‘Hoe kom ik hierop de keuken vloer ‘dacht ze. “Gelukkig …je komt al weer bij, zal ik je over eind helpen, dan moet je eerst gaan zitten, en als dat goed gaat zal ik je helpen om op een stoel te gaan zitten.” Joop hielp voorzichtig Mientje overeind en zette haar op een stoel.
De handdoek die Mientje om naar hand had gedrukt was helemaal rood van het bloed. “Laat me eens kijken wat er is gebeurd “zei Joop en hij bekeek de duim van Mientje. “Zo….zo had je genoeg van die duim dat je hem er af wilde snijden, hoe kwam dat zo, Mientje vertelde dat ze aan iets anders had zitten denken tijdens het aardappels schillen en dat ze toen in haar duim had gesneden en toen werd ze ineens heel raar en was ze flauw gevallen. Joop bekeek de snee en dacht dat het toch wel mee zou vallen en dat een verbandje wel voldoende was. Hij zou de rest wel zo wel af schillen. En toen even later Mientje net de duim in het verband zat en de aardappels geschild waren.

Toen zei Joop “ Mientje, ik heb een verassing voor je ga eens mee naar de tuin”
Samen liepen ze naar beneden in de tuin stond Floortje met een hondje.Mientje schrok al 'O ..........nee niet nog een hond in huis er zijn er al vier', maar nee het hondje was van haar tante en ze wilde hem even laten zien.
Toen zag Mientje haar fiets staan met aan de bagagedrager een prachtige fiets tas. “Kijk eens…… vrouw dan kan je boodschappen gaan “zei Joop.
Mientje keek naar de tas en bloosde “Wat een mooi, maar waar om krijg ik die, ik ben toch niet jarig”
“Nee hoor, maar omdat je zo graag fietst…… en niet eens aardappels kan schillen……enne…. ik je altijd nog lief vind” grapte Joop.

Verassingen

Mientje had er schoon genoeg van om in het huis te lopen poetsen.
“Ik weet wat ik ga doen, pak de fiets, en ga eens bij Hertha in de winkel kijken en dan ga ik ook naar Gerit en Lena, s winkel, ik wil het nu zelf ook wel eens zien ik hoor alles alleen van de verhalen, ik kom bijna nooit het huis uit” sprak
Mientje tegen zich zelf. Even later zat Mientje op de fiets, het was wel even wennen, ze had al een hele tijd niet gefietst. Toen ze passeert werd door een hondenkar schrok ze zo dat ze pardoes de heg in reed. De Jongen die de kar bereed stopte en vroeg “Juffrouw….ben u gevallen? ”. Waarop Mientje antwoordde “Welnee ……zo stap ik altijd af”. Na dit incident kwam ze heelhuids bij de winkel aan. Hertha was heel verbaasd toen ze haar moeder zag “ Moeder…. Wat een verassing, wat vind ik dat leuk dat u de winkel komt kijken” riep Hertha en ze glom van trots. ‘Ik had het zo slecht naar me zin, thuis, ik wilde er even uit’ zei Mientje ter verontschuldiging. “Dat moet uw veel vaker doen moeder, u zit altijd maar thuis en misschien vind tante Anna of tante Lena het wel leuk u eens te zien, u moet gewoon vaker weg gaan“ zei Hertha.
Mientje genoot van de winkel en al de mooie spullen die Hertha al verzameld had.
Ze werden opgeschrikt toen er iemand op het raam tikte het was een jonge vrouw, met een teken map in haar hand.
‘ O…. dat is Sofie van het winkeltje Houtje Touwtje even verder op’
http://annebethshobbies.web-log.nl/annebethshobbies/2008/11/verhaal-deel-3.html
Hertha opende snel de deur. “Hallo .. Sofie leuk dat je even langs komt dan kan kennis maken met mijn moeder”zei Hertha
‘O dag ‘zei Sofie verlegen en toen tot Hertha ‘Otto had deze map gevonden bij het opruimen tussen de rommel misschien heb jij er iets aan om te verkopen in je winkel. Het is een map met schetsen en tekeningen, je moet maar zien anders doe je ze maar weg”.
Mientje die de deur open zag staan besloot gelijk er even uit te stappen naar haar schoonzus in de winkel naast die van Hertha. “Ik loop even naar hier naast hoor kunnen jullie even rustig praten’ zei Mientje
Lena was net zo verast als Hertha toen Mientje de bloemenwinkel binnenstapte.
“Wat leuk dat je komt kijken hoe vind je ons winkeltje geworden’ en Lena riep ’Gerrit kom eens kijken je zus is er’
Mientje was onder de indruk van de mooie planten die in de winkel stonden, ook Lena zag er heel goed uit veel beter als toen ze net uit Engeland terug was.
En toen ze na een uurtje weer terug naar Hertha, s winkel ging liep ze met een schitterende engelse hangplant in haar hand “hangingbasket” zoals Lena hem noemde. Ze had hem van Lena gekregen, ze had hem willen betalen maar daar kwam niks van in. “We kunnen altijd bij je binnen lopen, we kunnen altijd bij je eten, dus die krijg je van mij” had Lena gezegd.

Toen Mientje de winkel binnen stapte was Sofie vertrokken maar Martin gearriveerd. Hij en Hertha stonden samen gebogen bij de tafel te kijken naar de tekeningen die Sofie gebracht had. “Ik weet wel zeker dat het een Da Vinci is” zei Martin en hij had er kleur van opwinding “ Je moet het wel tegen Sofie gaan zeggen want als het echt zo is zijn deze tekeningen een vermogen waard, en we moeten ze laten zien aan mijn vriend Karel die kan het vast met zekerheid zeggen of het een Da Vinci is”. Hertha was ook helemaal opgewonden. “ Ik ga het gelijk zeggen en we bewaren ze wel zo lang in de kluis tot we zekerheid hebben”en weg was Hertha de winkel al uit op weg naar Sofie.

Mientje met haar engelse hangplant in haar hand schudde het hoofd.
‘Het is me wat met die jonge lui, maar ik stap weer op mijn fiets want anders is straks mijn eten niet klaar ben ook zo maar even weggegaan Joop zal niet weten waar ik ben’ zei Mientje. Martin hielp haar de plant achterop te doen, en toen ze weg fietste kwam Hertha al terug. Ze zwaaide naar haar moeder. “ Tot straks moeder ’ riep ze nog. Toen Mientje thuis kwam stond Joop in de tuin zijn broeibak te bekijken .
“Waar was je nou? Ik heb overal gekeken toen ik je fiets miste snapte ik dat je weg was” zei Joop met een ligt verwijd in zijn stem.
‘Ik had er even genoeg van, jullie gaan allemaal altijd weg en ik poets het huis tot ik suf ben, ik ben bij Hertha en Lena de winkels gaan kijken en ik heb van Lena een hanging…… je weet wel plant gekregen’ zei Mientje op dezelfde toon als Joop tegen haar gesproken had.
“Ja, vrouw ik denk dat ik het wel snap, wat een schitterende plant zal ik die gelijk eens ophangen, wat dacht je op de veranda? Zei Joop nu op een heel ander toon.
“Ja graag, Joop dan zet ik snel een kopje koffie en nu heb ik ook heel veel te vertellen “zei Mientje en verdween in de keuken.
En Joop hing de plant op

Geluk

Toen Hertha die middag thuis kwam was ze helemaal in de wolken.”Moeder…….moeder……. uw heeft het zeker wel gehoord van de kinderen, vanmiddag stond Martin ineens voor de winkel, en ik heb een prachtig schilderij gekregen om te verkopen ….enne……. hij heeft hier vlak bij een huisje kunnen huren met uitzicht een de ene kant op de duinen en aan de anderen kant op een weiland en daar heeft hij dat schilderij gemaakt en het heeft mooi licht op het noorden dat is goed voor schilders……en ik mag..”.Hertha stikte bijna in heer verhaal ze was zo opgewonden.
“Goeiemiddag’ zei Mientje ‘Kindje…. Kindje… ga eerst eens even zitten dan schenk ik een kopje thee in en dan vertel je me eens rustig wat je allemaal te vertellen heb, ik kan het zo niet allemaal bij benen’.
“Sorry hoor Moeder , maar ik was zo verast en ik wist wel dat Martin weer in Nederland was, want dat had Coba me gezegd maar ze had ook gezegd dat hij het erg druk had, dus ik had de groeten gekregen en hij zou snel schrijven, maar dat hij ineens plotsklaps voor mijn neus zou staan had ik echt niet gedacht”zei Hertha die inmiddels aan de tafel was gaan zitten en van Mientje een dampende kop thee had gekregen. Haar ogen straalde en Mientje had trots naar haar dochter gekeken. Ze dacht ‘het is toch wel waar dat de liefde je mooier maakt’ zo als Hertha daar zat was het best een mooie meid zonder dat ze het wist glimlachte ze. “Moeder zit je me uit te lachen?”had Hertha gevraagd. “Nee hoor kind, maar ik vind het zo fijn dat je het zo maar je zin heb, na de moeilijk tijd die je gehad heb” had Mientje gezegd en daar na hadden ze nog een hele tijd zitten praten.
Toen was Joop thuis gekomen en de had een paar Jardinières gekocht bij Piet van Dijk die man van de naaimachine. En ook had hij een zilveren lamp gevonden in zijn winkeltje, hij was niet helemaal heel, maar met wat soldeer werk zou Hertha hem vast wel kunnen gebruiken in haar winkel. Joop had die lamp gratis gekregen en die Jardinières had hij ook voor een prikkie gehad.
Mientje wist niet eens dat hij daar naar toe gegaan was ander had ze de groeten mee gegeven aan haar oude schoolvriendin Saartje die daar bij de burgemeester werkte. Als Joop weer een keer naar dat andere dorp ging om bij die Piet van Dijk in zijn winkeltje te kijken zou ze vragen of ze mee mocht dan kon ze misschien even bij Saartje op bezoek.
In de grootste Jardinière had Joop de zelfde middag nog de palm die in de kamer in het hoekje stond gepoot .Mientje had zelf daar een planten tafeltje willen hebben maar dit stond ook geweldig mooi zo kwam die plant weer veel mooier uit. Die zelfde avond hadden Joop en Pim met de soldeerbout de zilveren lamp weer in elkaar gesoldeerd en het was een plaatje geworden
De volgende dag was Hertha heel gelukkig met de lamp naar haar winkeltje was vertrokken die had nu een prachtig plaatsje op de tafel en stond te wachten op een koper.

Hoe het verder ging

Tjonge………. Jonge wat was Mientje verkouden geweest, het had echt nog dagen aan gehouden en ze had zakdoeken vol genoten.
Haar neus was helemaal rood en schraal geweest. Ze had gelukkig van die heerlijke rode zakdoeken kunnen gebruiken, die waren groot en lekker zacht. Toen ze vroeger in het Notarishuis woonde gebruikte ze altijd van die dameszak doeken die waren heel klein en voelde ook niet zo prettig als die grote rode. Joop vond het geen gezicht als ze daar met die rode dingen liep. Maar hier vond hij het heel gewoon en gebruikte ze zelf ook altijd.
Maar gelukkig voelde ze zich weer helemaal lekker en Willemijn was ook na een paar dagen weer precent, zo hadden ze samen de kamer schoongemaakt en Pim en Joop hadden de kasten versjouwd. De secretaire die Adriaan gemaakt had stond nu op de plaats van de servies kast en de servieskast stond tegen de achter muur. Mientje vond het wel mooi staan maar moest toch wel even wennen aan de verandering. Van Joop had ze na al het poetsen een prachtige plant gehad “een Hertshoorn” die nu met de Chinese vaas op de boekensecretaire stond. Nu wilde ze eigenlijk ook nog een hoog planten tafeltje voor de palm want die stond nu zo zielig in een hoekje. Misschien dat Joop er wel een vond als hij weer eens op een veiling was.
Hertha was helemaal in de wolken geweest met haar naaimachine en die wilde nu ook wel van alles gaan maken maar ze had het zo druk met het inrichten van haar winkel.
Ook Willemijn was meer in de winkel te vinden als dat ze thuis was.
Maar Coba Oud-Leeuwenstein: Coba
de moeder van Martin is ook heel erg handig met naald een draad en die zou nu vitrage komen maken voor da slaapkamer van Robertha en Pim…op de nieuwe machine van Hertha
Mientje dacht even na hoe lang hadden ze al niks van Martin gehoord.
Hij was naar Frankrijk gegaan om daar nog wat dingen te doen en als hij weer terug kwam zou hij in de buurt iets zoeken om te gaan wonen en werken.
Ook Hertha hoorde ze helemaal niet over Martin wel viel het Mientje op dat het eerste wat ze vroeg als ze thuis kwam ” Is er nog post Moeder”. En als Mientje dan van nee schudde dan, zuchtte ze is maar ze zei verder niks. Mientje wilde er verder niet naar vragen dat leek of ze zo nieuwsgierig was en eigenkijk was ze dat ook. “Kom Mien je staat weer te dromen” sprak Mientje tegen zelf ‘zo heb je van avond geen prak in de pot’ Ze liep de keuken in om aan het eten te gaan beginnen. Beneden hoorde ze de deur van de schuur dicht slaan Ze hoorde Geertje en Pieter de trap op stormen. “Oma , oma is er al thee we mochten eerder naar huis van school, de juffrouw was ziek, we zijn naar moeder in de winkel geweest en weet je wie daar was”. Mientje keek naar het tweetal dat de keuken was binnen gekomen, ze stonden daar samen met rode hoofden van het rennen wat ze gedaan hadden. “Rustig….rustig “zei Mientje ‘ik heb geen idee maar waar is jullie moeder jullie zijn toch niet samen naar huis gekomen’
Pieter duwde zijn zusje opzij “Nee hoor Oma, tante Willemijn heeft ons mee genomen Floortje is ook al naar huis, Moeder wilde nog niet want ……raad u Oma……. of moet ik het zeggen”zei Pieter en zijn ogen glommen. Mientje deed of ze heel goed na dacht “ik denk van Opa of ………..ik zou het niet weten”
Geertje deed een stap naar voren en stak haar broer de loef af “Oma het was Martin en……..hij had een mooi schilderij bij zich en……….. moeder was zo blij “Geertje keek naar haar broer met een gezicht van zo nu heb ik het lekker verteld.
Mientje schoot in de lach, toen ze naar het tweetal keek ‘zo dat is heel fijn voor jullie moeder dat Martin weer eens langs komt en nu ga ik thee maken’
“Ja en als ik de thee op heb ga ik bij Floortje spelen”zei Geertje.
“Als ik de thee op heb ga ik de konijnen verschonen, want Martin komt mijn konijnen kijken dus moet het hok schoon zijn “ zei Pieter.
‘Dan zal ik jullie maar snel thee geven want jullie hebben het druk’ zei Mientje

Verkouden

Pfffffffffffff…………………..Mientje zuchtte eens heel diep.
Het liep allemaal weer eens heel anders als ze verwacht had in plaats dat de woonkamer een flinke beurt kreeg zat ze hier in de keuken met rode ogen en een rode neus. Niet dat ze had gehuild maar ze was snot …ja echt snotverkouden. Willemijn had eerst al laten weten dat ze niet kon komen werken omdat ze helemaal niet lekker was. Maar Mientje was al begonnen om de grote kast uit te ruimen en ze besloot maar om dan maar verder te gaan en dan zou ze alvast een goed begin maken.Want als de kast verplaatst moest worden moest hij in ieder geval helemaal leeg. Dus Mientje had al het serviesgoed naar de keuken gebracht en was gaan afwassen. Maar naar maten de dag versteek voelde ze zich ook niet echt fit worden en daar zat ze nu tussen twee dienbladen vol met schoon servies maar de fut was er echt wel uit ze was echt snot verkouden geworden ,ze zou maar wachten op Hertha als die bij de winkel vandaan kwam dan kom zij helpen de spullen weer in de kamer te zetten. Ze zou het wel afdekken met een theedoek en dan ging ze morgen misschien wel verder, maar vandaag in ieder geval niet. Mientje zucht nog eens en dacht aan Hertha die ging zo helemaal op, in haar winkeltje. Maar niet alleen Hertha ook Joop had er een nieuwe hobby bij gekregen en dat was veilingen en rommelmarkten afstruinen.
Zo ook vandaag hij was vroeg vertrokken want hij moest naar de stad omdat daar een grote kunst veiling was. Hij had gezegd dat hij niet meer als 50 gulden zou uitgeven maar of dat zou lukken???? Mientje zette daar dikke vraagtekens bij. Hertha was helemaal in haar sas, ze hadden afgelopen week de straat voor haar winkeltje gelegd en de inloop met zand was dus grotendeels verleden tijd. Heel de straat was bijna nu bestraat en het was er onwijs van opgeknapt.
Hertha wilde de etalage in gaan richten maar Adriaan moest eerst nog een plank er in maken omdat hij erg ongelijk was en ze zo niet veel er in kon zetten..
Daar hoorde Mientje de deur beneden. Zou Hertha al thuis zijn of misschien Robertha . Robertha en Pim waren van morgen ook al vroeg vertrokken het zag ernaar uit dat ze misschien nu snel vergunning voor nieuwe huis kregen er moest nog iets her zien worden en daar waren ze nu voor naar de stad. De keuken deur ging open en Joop stapte binnen. “Zo man nu al terug, ik had je helemaal nog niet verwacht”zei Mientje. “Ja vrouw , ik heb een schitterend kast stel gekocht en nog wat snuisterijen voor Hertha haar winkel ,en een mooie naaimachine voor Hertha maar ik had te weinig geld mee genomen en die man van de naaimachine is nu mee gekomen zo dat ik hem kan betalen en hij kan helpen dat ding op zolder te zetten…….. maar, wat zie ik ben je toch aan die vervl……te schoonmaak begonnen, je zou het toch samen met Willemijn doen?”zei Joop en keek naar zijn vrouw die met haar rode neus op de stoel zat. De man van de naai machine kwam achter Joop, de keuken binnen.” Waar wil u dat ding hebben” vroeg de man die nieuwsgierig in de keuken keek. Het was een klein mannetje met een hoed op .” Gossy vrouw benne uwes zo verkouwe “zie hij vriendelijk tegen Mientje. “Messchien heb ik daar wel wat voor in mijn bakfiets” en hij verdween weer om daar na met een flesje terug te keren.
“Het heb Juffrouw Saartje ook zo geholpe toen die zo verkouwe was,ikke zal uwwes man effe helpen met dat machientje,en dan mot ik gauw weer vort”zei de man. “Ja vrouwtje anders is van Dijk niet voor donker thuis “
Joop en de man die zich ‘ Van Dijk’ noemde liepen de keuken weer uit. En Mientje staarde naar het flesje op de tafel. ‘Hij had het over Juffrouw Saartje gehad, zou dat haar oude school vriendin van vroeger zijn, dat zou wel erg toevallig wezen’
Die werkte al jaren bij een burgemeester een dorp verder, soms zag ze haar nog wel eens’. Ze schrok op toen ze de buiten deur hoorde dichtslaan en Joop even later weer binnen kwam vroeg ze “ Is die ‘van Dijk’ al weg en…….ne hoeveel had je eigenlijk te kort en wat heb je nog meer gekocht Joop?” hij vertelde dat hij nog een mooi kast had gekocht stel voor de winkel en nog wat snuisterijen maar dat hij die naaimachine voor 15 gulden had kunnen kopen en dat was toch een koopje. De spullen voor Hertha haar winkel hadden ze bij de winkel afgegeven, die was heel erg blij geweest met de winkel spullen maar die naaimachine was een verassing voor haar.
Joop keek bezorgd naar Mientje “ Zo te zien ben je ook niet helemaal gezond,
Ik zou maar een schepje van die drank nemen ,want die juffrouw Saartje is jou vriendin van vroeger , ik heb het gevraagd en het was echt jou Saartje”

Gelukkig

De dag was heel rustig verlopen , er waren geen ongeregeldheden geweest en Mientje was helemaal in haar nopjes
Hè wat was dat lekker zo’n dag gezellig samen met Joop thuis.
Het was eigenlijk wat Mientje verwacht had toen ze vier jaar geleden het huis betrokken hadden. Maar niets was minder waar geweest en wat er het laatste jaar allemaal zich had afgespeeld was bijna al meer geweest als wat ze in haar hele leven had mee gemaakt. Althans zo voelde het.’ Maar, dacht ze bij zich zelf ‘ dan hadden we hier als twee oudjes elke dag op de bank gezeten, koffie drinken en bonen afhalen’.


Later die dag was Hertha thuisgekomen met hele verhalen van de winkel dat ze een heel veel vazen en pullen had binnen gekregen een nieuwe kast en een mooie rode schemerlamp. En dat ze met de straat gingen beginnen er was iemand ven de gemeente geweest en ze hadden de straat uitgezet. Maar toen ze de paaltjes gezet hadden bleek dat meer dan een halve meter te smal was en na veel gemopper hadden de werklui het opnieuw gedaan en nu zag het er beter uit. Alleen alles lag onder het zand en het was maar een rommeltje in de Meesterstraat. Mientje en Hertha waren s,avonds toen de kinderen op bed lagen nog even naar de winkel gefietst om de mooie spulletjes te gaan bekijken. En als de straat klaar was zouden ze spoedig open gaan, Vrijdag was er een vergadering van de winkel eigenaren en dan zouden ze ook bij elkaar de winkels gaan kijken. Dus die kamer schoonmaken waar Mientje haar zinnen op gezet had zou wel niet door gaan want Willemijn ging samen met Hertha naar die vergadering.
Mientje had wel genoten van het uitstapje naar de winkel het uithangbord was zo mooi en de spulletjes die ze al ingekocht hadden waren echt prachtig
Hertha was echt gelukkig met de winkel en aan Willemijn had ze ook een goede vriendin getroffen. In de winkel straat was de laatste weken erg hard gewerkt Mientje had haar ogen uitgekeken de bloemenwinkel die naast de winkel van Hertha was ook al zo mooi geworden ‘Zo zus ben je ook in de stad” had Gerrit geroepen terwijl hij met grote potten planten liep te sjouwen. En Lena was aan het ramenlappen. Haar schoonzus zag er aan merkelijk beter uit als toen ze net uit Engeland terug waren.
Ja Mientje had echt het gevoel dat ze in haar nopjes kon zijn, alles liep als een zonnetje ze voelde zich echt........................ gelukkig

Mientje

Mientje stond in haar tuintje of eigenlijk was het Joop zijn tuintje, na veel hindernissen was het toch een gezellige tuin geworden met heuse groente er in.

Mientje had net voor het het eerst snijbonen geplukt van de stokken. Het was niet nog niet zo veel maar het was wel preccies een maaltje voor twee personen en ze waren maar met z'n tweetjes vandaag met het eten.

Dat was een hele tijd geleden dat ze samen met Joop aan tafel zat. Maar vandaag was iedereen weg. Hertha had de kinderen mee genomen naar school en daar na zou ze in de winkel gaan werken. Ze had heel veel spullen de laatste tijd gekocht om te gaan verkopen. Samen met Willemijn van de overkant hadden ze naar veilingen geweest en kwamen altijd wel met iets terug. Joop was ook een paar keer mee geweest en die genoot dan ook voor tien en die kon het dan ook niet nalaten om wat te kopen. Laatst kwam hij met een Antieke Gouds pijpenrek aan met mooie witte pijpen er op.

"Ja vrouwtje ik mag dan wel niet meer roken in huis maar zo`n rekje is toch een aanwinst voor het interieur"had hij gezegt. Mientje had gelachen en dacht 'waar moeten we dat ding nu weer neer zetten', maar ze had niks gezegt. Zo stond er nu in het tafeltje in de hal een Antiek Gouds pijpenrek met pijpen het was eigenlijk niet een echte goed plaats ook al omdat iedereen er langs liep en er hoefde maar dit te gebeuren of de pijpen zouden op de grond liggen en dan was leiden in last.

Ze hoopte de komende week de kamer eens een goede beurt te geven dan zou ze de meubels een verzetten en misschien was er dan wel een plaatsje in de kamer voor dat rek. Ja dat was wel een goed plan vond ze als Willemijn vrijdag kwam werken zouden ze de kamer doen.

"Lieve Mientje, wat sta je weer te dromen" klonk het van het bankje in de tuin. Mientje voelde zich eigenlijk een beetje betrapt. Joop zat op het bankje, hij was eindelijk klaar met het schilderenvan het hek en hij genoot van zijn mini groente tuintje.

"Eten we de eerste snijboontjes Mien, of eten we die bloemkool die ik net heb los gesneden van de plant, hij was zo mooi en ik dacht voor hij doorgaat schieten haal ik hem er maar af" zei Joop.

"Laten we die kool maar in de kelder doen, en morgen eten als iedereen er weer is , hij is toch zo groot, we eten vandaag lekker verse snijbonen . Wil jij ze voor mij afhalen? dan haal ik lekker sinds een kopje koffie en drinken we dat hier op in de tuin". zei Mientje. Ze bracht het bakje met de snijbonen bij Joop en haastte zich naar boven om de koffie te gaan halen. "Hè wat is dit heerlijk zo'n dagje met zijn tweeën "dacht ze terwijl ze de trap op liep. Opeens schrok ze van haar gedachten de laatste keer dat ze ook samen thuis waren gebeurde er van alles. "Mien je moet niet altijd denken aan Leeuwen en Beren"sprak ze tegen zich zelf. Ze schonk de koffie in en sneed een paar lekkere dikke plakken ontbijtkoek af en ging weer naar beneden.

Joop had de snijbonen al afgehaald.

"En nu een lekker bakkie met een groot stuk koek en geen muizenissen"zei Joop

"Dacht jij ook aan de vorige keer"zei Mientje

Joop knikte ......................"Mientje zulke dingen gebeuren nooit 2 maal echter elkaar laten we ons maar geen zorgen maken voor iets wat er niet is " sprak Joop bedachtzaam