Flauw gevallen

Die avond aan tafel had Mientje het hoogste woord. Ze was zo vol van haar tochtje op de fiets en dat ze gevallen was onderweg was eigelijk maar bij zaak.
Ze was er zonder kleerscheuren van af gekomen alleen maar een beetje geschrokken. Wel was ze tot de conclusie gekomen dat ze veel vaker moest gaan fietsen om dat het toch wel erg leuk was en dat je zo ook nog eens ergens kwam.
De hele familie had er plezier in dat Mientje zo fijn gefietst had.
Hertha was ook helemaal vol van de map met tekeningen die Sofie gebracht had.
Ze had de map mee naar huis gebracht zo dat hij goed opgeborgen kon worden tot dat Karel de vriend van Martin zou kunnen kijken.
Mientje vond het eigenlijk maar niks stel je voor dat er het echte Da Vinci bij zaten dat er weer iemand lucht ban had dat er hier zoiets in huis was.
Die inbreker was ze nog niet vergeten. Maar ze moest zich maar geen muizenissen in haar hoofd halen. Het was ook niet eens zeker of het wel schetsen van die da Vinci waren.
De dag die er op volgde had Mientje de fiets weer uit de schuur gehaald en ze was naar het einde ven de straat gefietst en weer terug.
Joop had er vreselijk om gelachen. “Mientje wat ga jij nou doen “ had hij gevraagd. “Oefenen”had ze geantwoord’ ik moet dit gewoon elke dag een stukje fietsen, dan gaat het zo weer van zelf, en voor mij zelf is het ook goed’

Dit alles had al weer enkele weken geleden plaats gevonden en Mientje die aardappels zat te schillen dacht met veel plezier aan haar dagelijkse fiets tochtjes die telkens langer werden. “Auw, ….stomme Mien je moet opletten en niet zitten dromen als je zit piepers te jassen”Mientje keek naar haar duim waar een flinke jaap in zat. Het bloed droop op de aardappels. Ze stond op om haar duim onder de pomp te houden daar na drukte het wondje dicht met de handdoek. Opeens voelde ze zich heel raar worden en alles werd zwart.
“Mien……Mientje.. word is wakker..” Joop stond over haar heen gebogen toen Mientje haar ogen weer open deed. ‘Hoe kom ik hierop de keuken vloer ‘dacht ze. “Gelukkig …je komt al weer bij, zal ik je over eind helpen, dan moet je eerst gaan zitten, en als dat goed gaat zal ik je helpen om op een stoel te gaan zitten.” Joop hielp voorzichtig Mientje overeind en zette haar op een stoel.
De handdoek die Mientje om naar hand had gedrukt was helemaal rood van het bloed. “Laat me eens kijken wat er is gebeurd “zei Joop en hij bekeek de duim van Mientje. “Zo….zo had je genoeg van die duim dat je hem er af wilde snijden, hoe kwam dat zo, Mientje vertelde dat ze aan iets anders had zitten denken tijdens het aardappels schillen en dat ze toen in haar duim had gesneden en toen werd ze ineens heel raar en was ze flauw gevallen. Joop bekeek de snee en dacht dat het toch wel mee zou vallen en dat een verbandje wel voldoende was. Hij zou de rest wel zo wel af schillen. En toen even later Mientje net de duim in het verband zat en de aardappels geschild waren.

Toen zei Joop “ Mientje, ik heb een verassing voor je ga eens mee naar de tuin”
Samen liepen ze naar beneden in de tuin stond Floortje met een hondje.Mientje schrok al 'O ..........nee niet nog een hond in huis er zijn er al vier', maar nee het hondje was van haar tante en ze wilde hem even laten zien.
Toen zag Mientje haar fiets staan met aan de bagagedrager een prachtige fiets tas. “Kijk eens…… vrouw dan kan je boodschappen gaan “zei Joop.
Mientje keek naar de tas en bloosde “Wat een mooi, maar waar om krijg ik die, ik ben toch niet jarig”
“Nee hoor, maar omdat je zo graag fietst…… en niet eens aardappels kan schillen……enne…. ik je altijd nog lief vind” grapte Joop.