De Sterrekijker (vervolg Metamorfose)

En daar stond Joop te turen door een grote verrekijker op pootjes.
“Wat ben jij aan het doen “vroeg Mientje verbaasd. “Ik sta te gluren, bij de buren”zei Joop lachend.” Maar dat kan je niet maken ‘zei Mientje een beetje boos, want ze vond echt dat, dat niet kon. “Nee hoor, zei Joop grinnikend,’Maar ik zag met een jonge blom op de fiets aan komen met wapperende lokken en nu blijkt dat, dat mijn eigen vrouw is “.
Mientje keek naar de ogen van haar man die vrolijk naar haar lachte
“Vind je het mooi” vroeg ze verlegen. “Je ziet er uit of je nog maar twintig ben”zei Joop
Toen proesten ze het beide uit van het lachen.”Joop, dat meen je niet ik zie er echt niet uit of ik twintig ben ik ben zo grijs als een oude duif, maar wat ben jij in vredesnaam aan het doen met die verrekijker” zei Mientje op de verrekijker wijzend.
“Lieve Mien, dit is geen verrekijker maar een sterrenkijker en het is de bedoeling dat ik s`avonds naar de sterren ga kijken, maar omdat het nu nog niet donker is en ik er toch even door wilde kijken heb ik hem even hier gezet.”zei Joop en hij keek met een verheerlijkte blik naar de standaard met de sterren kijker.
“Ja, ik was bij Hertha in de winkel ze had twee van deze prachtige dingen die had Willemijn op een veilig gevonden. Hertha was nog bang dat ze die dingen niet verkopen zou, daar om had ze gevraagd of ik kwam kijken en toen ik daar was kwam die burgemeester waar jou vriendin Saartje werkt en die kocht gelijk een hij wist heel veel van sterren. En hij betaalde gelijk de prijs die Hertha vroeg hij vond het zelfs een koopje… Nou………en toen….. dacht ik, ik koop deze maar want als ik hem had laten staan en Hertha zou hem binnen een paar dagen aan iemand anders verkopen zou ik spijt hebben dat ik hem niet gekocht had vooral voor die prijs …. En Hertha verklapte mij dat ze er wel goed aan verdiend had.”zei Joop. Mientje keek naar Joop die alles uit de kast had gehaald om zijn aankoop maar in een goed daglicht te zetten. ” Joop,…Joop omdat je die kijker graag wilde hebben hoef je nog niet zo, n verhaal te verzinnen’ lachte Mientje.”Maar als je zo, n verhaal ophangt zal hij wel erg veel gekost hebben” zei Mientje tussen neus en lippen omdat dat ze niet wilde dat Joop dacht ze nieuwsgierig was.”Die Burgemeester betaalde 200 gulden, maar Hertha zei dat ik hem wel voor 150 mocht hebben maar het is ons kind en ik dacht ik betaal er ook gewoon 200 gulden voor “ sprak Joop met wijds gebaar. ,” Dat kind doet het leuk met die winkel “kwam er nog vaderlijk achter aan.
Mientje grinnikte en keek wel met alle bewondering naar de kijker ”Mag ik er ook eens door kijken “vroeg ze
“Er zijn nu geen sterren hoewel, ik zie er vlak voor mij een staan met schitterend gekapte haren” grapte Joop.’ Maar kijk maar eens, je kunt alles heel dicht bij zien”
Joop liet Mientje kijken door de kijker. “Oh…….Wat kan je alles van dicht bij zien:’ Mientje stond te kijken. Op eens schoot ze overeind “Joop ….Joop moet je kijken je kunt het huis van de Burgemeester zien, je weet wel waar Saartje werkt enne ……” Mientje hield op eens haar mond. “Wat is er….”vroeg Joop die zag dat heel vreemd stond te kijken.”Kijk ….zelf.. maar” zei Mientje die nu ook wat van kleur veranderd was. Joop keek door de kijker en begon toen vreselijk te lachen.”Nu even zwaaien Mientje , de burgemeester vertelde dat hij ons huis kon zien en nu staat hij te kijken dus als we nu zwaaien weet hij dat ik zijn huis ook kan zien’ Joop zwaaide met zijn zakdoek en keek weer door de kijker. “Jullie lijken wel een stel kwajongens ‘vond Mientje. Hoofdschuddend liep ze de keuken in ..

Metamorfose

Na het inruimen van de servies kast, dat met Hertha`s hulp toch wel veel sneller ging, was Mientje ruimschoots op tijd voor het avond eten klaar te maken.
Joop zou de aardappelen schillen en ze zouden boontjes uit de weck eten dus dat was ook zo klaar. De runderlapjes hadden de hele middag al staan pruttelen op het peterolie stel, die werden zo van zelf gaar.
“Zo vrouw jullie hebben wel erg grondig aan het werk geweest”de stem van Joop deed Mientje een beetje schrikken. Joop stond in de kamer deur en wierp een blik in de zo juist schoongemaakte en geheel veranderde kamer. “Vind je het wat”vroeg Mientje wel en beetje te mieden, omdat ze wist dat Joop niet van grote veranderingen hield.
“Vind je wat? …..of ik die verschuiving van die meubels wat vind ? “ vroeg Joop en hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden. Toen bulderde hij het uit van het lachen “Mientje, Mientje, kijk maar niet zo angstig, ik vind dat je het zo heel mooi neer heb gezet , mijn secretaire komt nu veel mooier uit en ik zie, dat je zelfs nu plaats over heb, voor die divan die je zo graag wil hebben, maar als je nog eens zo,n volksverhuizing wil gaan doen, wil je me dan even waarschuwen, dan kan ik je helpen met versjouwen.” Mientje zag de pret ogen van Joop en ze zag ook dat hij het echt allemaal meende. Ze duwde hem de kamer uit “Ga je mee naar de keuken Joop, ik ga beginnen met koken maar ik heb niet zo veel werk aan, dus kunnen we misschien een klein glaasje bessen nemen , omdat de eerste kamer klaar is. “
In de keuken zaten Hertha , Robertha en Pim de bessen en de glaasjes stonden al op tafel.
“Moeder, ik heb de piepers al opgezet en ik dacht, dat je hier wel zin in hadden na zo,n dag hard werken”zei Hertha , ze wees naar de glazen en de fles en ze knipoogde naar Joop. ‘Doorgestoken kaart ‘dacht Mientje maar ze zei niks en ging aan de tafel zitten.
“ Vrouw, ik zat zo te denken, in het dorp is een kapper gekomen, die ook vrouwen knipt, en hij schijnt ook krullen te kunnen maken, als je wil mag je er van mij naar toe”zie Joop. “Vind je mijn haar dan niet mooi zo’ vroeg Mientje terwijl ze voelde dat ze bloosde. “Jawel, maar ik dacht dat het misschien wel leuk vond, maar als je niet wil hoeft het niet hoor”zei Joop.
“Ja …ja….. ik wil wel hoor ‘zei Mientje snel, ze had al langer het idee om eens te gaan om dat het zo leuk leek naar eens echte kapper te gaan.ze had zo lang ze zich kon herinneren nog nooit bij een kapper geweest. ‘Dat is dan afgesproken,morgen ochtend ga jij naar de kapper en ik ga even bij Hertha in de winkel kijken, ze heeft een mooi sterrenkijker op de kop getikt en die wilde ik even zien.’zei Joop. ‘Ook door gestoken kaart ‘dacht Mientje maar ze zei weer niks maar moest wel inwendig lachen.’Hij wil een sterrenkijker en daarom mag ik naar de kapper’ dacht ze.
De volgende morgen vertrokken Mientje en Joop samen op de fiets naar het dorp Joop ging naar de winkel van Hertha en Mientje naar de kapper.Het fietsen ging niet echt gemakkelijk ze was een beetje stijf van het gesjouw van de dag er voor, maar toen ze bij de kapper was was dat al snel vergeten. Haar, haren werd eerst lekker gewassen dat rook zo heerlijk. De kapper vond dat er eigenlijk wel veel af moest maar dan zouden haar, haren veel mooier vallen, de slagen, die er toch wel in zaten zouden dan goed te zien zijn en als ze het toch nog in een knot wild dragen ging dat ook. De kapper begon enthousiast te knippen. Grote vlokken grijs haar vielen op de grond. Mientje durfde bijna niet in de spiegel te kijken toen de kapper klaar was. Ook ging ze onder een grote kap om haar haren te drogen.En toen ze daarna in de spiegel keek, kon ze haar ogen niet geloven.
Golvend kwamen de haren tot op haar schouders het deed haar denken aan de tijd toen ze nog maar twintig was. “Staat dit niet te jeugdig” vroeg ze aan de kapper en daar bij dacht ze ‘hoe zou Joop, dit vinden’ “Nee hoor juffrouw, dit is volgens de nieuwste mode ,maar ik kan het wel bij elkaar in een knot als u dat liever wil”zei de kapper. Maar Mientje wilde het er wel op wagen en ze zou wel zien hoe Joop reageerde. Ze betaalde de kapper en fietste snel naar huis want het was al laat geworden. Ze had meer dan 3 uur bij de kapper gezeten. Joop zou allang thuis zijn. Toen ze thuis kwam stond Joop zijn fiets al in de schuur. ‘Zie je wel’ dacht ze dit is al lang thuis ze liep naar boven maar waar ze keek geen Joop. “Joop…Joop waar ben je ‘riep Mientje al zoekend. “Hier op de veranda” klonk het heel afwezig. Mientje haastte zich naar de veranda nieuwsgierig wat Joop van haar kapsel zou zeggen.
( word vervolgd)

de Schoonmaak

Veel tijd om over haar droom na te denken had Mientje niet,
want na het ontbijt ging Robertha met Pim maar de stad en Willemijn melde zich. Ze zou vandaag aan de grote schoonmaak beginnen.
Want twee maal per jaar moest het huis met bezemen gekeerd worden. In het najaar niet zo heftig als in het voorjaar en aangezien er in het najaar niets was gedaan vanwege de winkel van H ertha en Willemijn was het nu de hoogste tijd dat er eens goed gewerkt werd. En zoals het eigenlijk met een goede schoonmaak moest gaan .Zouden ze op de zolder moeten beginnen maar het probleem was dat Coba daar de laatste dagen nog veel naai werk had zoals de gordijnen voor Robertha haar kamer en heel veel verstel werk dat maar was blijven liggen . Coba had nog wel een paar dagen werk dus die schoonmaak daar had eigenlijk niet echt veel zin.
Dus Mientje besloot toen Willemijn er was dat ze eerst tegen alle gebruiken in de woonkamer maar eens een schoonmaak beurt zouden geven. Mientje had de grote kast met serviesgoed al uitgeruimd en schoon gemaakt en Joop had ook een poging gewaagd om zijn secretaire op te ruimen. Dus als ze dan de ramen eens goed lapte en het parket weer eens flink in de was zetten en overal het stof en de spinnewebben weg haalde , alles weer eens een nieuw plaatsje of op dezelfde plek weer terug zetten , zou dat best een goed begin van de schoonmaak zijn.

Willemijn vond het idee van Mientje prima en zo gingen ze aan de slag met stofdoek, zeem, ragebol en wasdoos.
Mientje dacht had helemaal geen tijd om na te denken over wat ze allemaal gedroomd had en het hele beeld vervaagde toen de dag verder verstreek.
Willemijn vond dat ze eigenlijk de meubels wel wat konden verschuiven en zo werd de servies kast tegen een andere muur gezet en Joop zijn secretaire schuin achter in de kamer de kamer leek gelijk veel groter en ruimer.
Mientje bedacht dat er nu wel genoeg ruimte zou zijn voor een divan of sofa want dat was altijd al een van haar grote wensen geweest en misschien ook nog een thee wagen zo een met grote wielen en tegeltjes op het bovenblad. Mientje was helemaal hellemaal in de wolken toen ze in de kamer bekeek ‘Zou ze het aan durven de servieskast weer in te ruimen stel dat Joop het niet mooi zou vinden’ ze stond midden in de kamer te twijfelen toen Hertha de kamer binnen stapte .
Mientje had ze helemaal niet aan horen komen en schrok een beetje omdat ze zo in gedachte stond. ‘Moeder, wat hebben jullie nu gedaan……..’zei Hertha . Mientje slikte even en dacht ‘Zie je wel , Hertha vind er vast niks aan’.
‘Wat is dat mooi geworden zo je heb veel meer ruimte gekregen, zal ik U even helpen met de servies kast in ruimen’ vervolgde Hertha haar betoog.
“Ja ….eh… ikke… weet.. niet… offe… je Vader.. het wel mooi vind “stotterde Mientje. Hertha begon te lachen “Moedertje, ……..Moedertje, natuurlijk vind Vader het mooi en zoniet moet hij maar een jaartje wachten dan zet je het volgend jaar weer zo als hij het wil. Je moet gewoon af en toe de dingen doen, die je graag zelf wil en ik vind het geweldig staan, zal ik je helpen de servieskast in de ruimen?”
Mientje keek naar haar dochter en dacht ‘eigenlijk heb je wel gelijk ik moet niet altijd rekening met iedereen willen houden en de dingen doen die ik zelf wil’

“Graag Hertha als je me even met die kast wil helpen, dan zijn we voor het avond eten klaar en is de eerste kamer helemaal schoon gemaakt.”

Verslapen

Mientje rekte zich uit en deed haar ogen open.
Wat had ze raar gedroomd het leek helemaal echt , net als die keer toen ze ziek was geweest . Ze huiverde even. Alles wat ze toen gedroomd had was, was toen uit gekomen. “Niet aan denken , dat was toen eigenlijk toeval, of toch niet.
Oud-Leeuwenstein: Droom
Even sloot Mientje haar ogen weer en probeerde het beeld wat net in haar dromen was weer op haar net vlies te halen.
Het was geen enge droom zo als toen, Ze had een heel mooi meisje gezien met een blauw jurkje aan en donker lang haar. Ze zag er heel verzorgd uit en ze kwam met een vrouw in donkerrode kleding aan de vrouw was niet goed zichtbaar maar het meisje wel het had een lief gezichtje, daarna kwam de kamer van Robertha en Pim in beeldmaar die was helemaal leeg alleen de nieuwe gordijnen die Coba had gemaakt hingen er nog, verder was alles leeg zelfs grootvaders kast was weg. Mientje probeerde te roepen naar Robertha maar het bleef stil ze kon geen geluid uit haar keel krijgen.Maar toch voelde dat niet aan als bedrijgend ‘nee het voelde aan of er een lot uit de loterij was gewonnen de kamer was heel licht en leeg ‘en Hertha en Martin stonden voor de winkel, en keken ook heel blij , Martin had zijn jas uit en keek of hij iets heel moois had gekregen,en Hertha,s ogen straalde ook zo blij en……..ze zei dat ze…….
“Mientje……….Mientje , blijf je van daag op je bed liggen” Joop stond in de deur opening en keek vragend zijn vrouw aan.
“Ja …..ik kom ik was weer in slaap gevallen , Joop zet jij even thee water op?”
Mientje vloog overeind en kleden zich snel aan. “Ik was me zo wel” dacht ze terwijl ze haar rok aan schoot.
“Vrouw haast je maar langzaam, Robertha is er ook al uit en heeft al thee gezet en de tafel staat ook al klaar”grinnikte Joop. Die moest lachen om Mientje die zo gehaast deed. Even later toen ze in de keuken kwam zat de hele familie al aan tafel . “Goeie morgen en het spijt me dat ik me verslapen heb” zei Mientje verontschuldigend.
‘Geeft niks want na het ontbijt, gaan Pim en ik gelijk naar de stad, ik krijg een wastafel en misschien een nachtkastje van Pim, en Hertha gaat gelijk naar de winkel, want die krijgt van morgen bezoek in de winkel ,dus je mag dan af ruimen “lachte Robertha.
Mientje ging snel zitten en ze begonnen allemaal te eten.
Het was gezellig aan de ontbijttafel Mientje probeerde haar droom te vergeten
Ze zou er maar niks over zeggen.

Vensterbanken

Mientje liep te zingen door het huis, dat was iets dat ze alleen deed als ze het heel goed naar zin had en dat had ze nu. Ze had Robertha geholpen met het op knappen van de kamer er was een nieuwe lamp op gehangen en Coba was gekomen om de gordijnen te naaien. Robertha had mooie kanten gordijn stof gekocht en voor de bij de zijramen waren nu mooie gordijnen genaaid.
Ook voor het voorraam waren gordijnen gemaakt maar dat waren dezelfde als voor alle ramen aan de voorkant van het huis. Mientje had die gordijnen al heel lang in huis maar om te maken was nog steeds geen tijd geweest maar nu had Coba ook die gordijnen genaaid. En ze stonden schitterend als je nu voor het huis stond had je echt het gevoel dat het huis af was en of ze niet nog steeds aan de schoonmaak waren. Ook had Adriaan vensterbanken gemaakt en daar had Mientje al meer als anderhalf jaar op zitten wachten. Nu eindelijk had ze haar vensterbank ook in haar slaapkamer.
Oud-Leeuwenstein: Mientje
Mientje had was samen met Robertha naar de winkel van Lena en Gerit geweest en hadden planten uitgezocht om voor de ramen te zetten. Robertha had bij Hertha ook nog een oud zilver sieraden doosje gekocht.voor op haar nieuwe kaptafel. Mientje had haar ogen uitgekeken toen ze zag al de leuke spulletjes die Robertha nog had. In een doos in de linnenkast stonden al die dingen. Bij de brand waarbij hun boerderij was afgebrand was het een van de weinige dingen die Robertha had kunnen redden ze had al haar spullen van de wastafel in haar schort geschoven en was toen naar buiten gerend en daar had ze, met al die spullen in haar schort, staan kijken naar dat alles, waar ze jaren lief en leed gedeeld hadden verbrandde voor haar ogen. En nu had ze al de spullen uitgestald op haar nieuwe kaptafel. Ook de mooie hand spiegel die ze van Pim had gekregen toen ze verloofde, lag op de tafel of hij daar hoorde.
“Oh Mientje ik ben zo blij met die kaptafel, ik vind het zo fijn om mijn spulletjes weer neer te zetten, ik kon er eerst niet tegen om die dingen te zien om dat ik dan steeds aan de brand moest denken maar daarom had ik ze in die doos gedaan in en in de kast gezet. Ik wist niet eens wat ik toen allemaal gered had en ik wist echt niet wat ik allemaal nog had en ik ben zo gelukkig dat mijn spiegel er ook nog is en zelfs nog een ketting had ik” had Robertha gezegd.
Ja Mientje had echt wel reden om te zingen ze stond in haar slaap kamer en keek naar haar vensterbank waar ze zo lang op gewacht had en naar de schitterende anthurium die ze bij Lena in de winkel gekocht had.

Robertha ( vervolg)

Ze hadden er geen gras over laten groeien. Later in de middag toen Pim en Joop binnen kwamen hadden Robertha en Mientje de mannen vertelt van hun plannen.
Pim was ook nog erg onthutst dat de ver gevorderde bouwplannen zo plotseling waren afgewezen. Hij zou de volgende dag met Joop naar een kennis van vroeger gaan ‘een advocaat’ die verstand van dit soort zaken had en dan zouden ze wel zien of er wat aan te doen was. Maar hij was wel blij dat Robertha weer wat was opgevrolijkt.
De laatste keer dat ze zo boos en verdrietig was geweest was de keer dat hun enige zoon Wouter was vertrokken met zijn vriendin Mathilde.
En dat was al weer jaren geleden, gek dat Pim daar nu in eens aan moest denken Ze hadden allebei gehoopt dat hij wel weer terug zou komen en dat alles wel weer te goede zou draaien maar na twee weken was er een brief gekomen van Wouter, daarin stond dat hij met Mathilde ging trouwen en dat hij bij haar oom op het landgoed ging werken hij zou daar rentmeester worden en gingen in het Koetshuis wonen. En omdat Mathilde zich nooit thuis zou voelen bij hen omdat ze maar “gewone boeren” waren.vond hij het beter om voor goed de banden met zijn ouderlijk huis te verbreken. Robertha en Pim waren heel erg boos en verdrietig er over geweest. Hun hele droom lag toen ook in duigen Wouter zou op de boerderij komen zijn bedje was gespreid maar toen kwam die Mathilde….
“Pim…….Pim…....het komt vast allemaal wel goed “ hoorde hij Mientje zeggen. “Ja ….ja laten we het maar hopen, maar ik vind het wel fijn dat jullie nu plannen maken om die kamer een beetje gezellig te maken want dat vinden vrouwen altijd fijn om een plekje voor zich zelf te hebben “had Pim gezegd
De volgende dag gingen Pim en Joop daar de advocaat in de stad Mientje en Robertha gingen mee om te winkelen. Robertha vond een mooie kaptafel waar ze helemaal weg van was ze twijfelde of ze die zo maar kon kopen zonder dat Pim er bij was maar omdat hij zo mooi was kon ze de verleiding niet weer staan.
De kaptafel werd gekocht en zou die zelfde middag door De Bode thuis bezorgd worden. Ook werd er gordijn stof gekocht en nog wat kleinigheden.
Het gesprek bij de advocaat was vrij goed verlopen hij die dacht dat er wel een mouw aan te passen was, hij ging zijn best doen en zou gelijk een gesprek bij de gemeente aan vragen. Dus toen ze weer naar huis gingen waren ze best wel optimistisch. Ze waren nog maar net thuis toen de bode de kaptafel bracht.
“Zo vrouwtje vandaag zijn de bezorg kosten betaald, dus u hoeft niet heel het huis om te keren” zei de bode met een knipoog maar Mientje, die gelijk donker rood kleurde. Mientje deed net of ze het niet zag of hoorde zei de bode gedag en liep de gang in, gevolgd door Robertha. De bode vertok en Pim en Joop droegen de kaptafel naar boven. Even later toen Mientje met Robertha de kaptafel stonden te bewonderen vroeg Robertha aan Mientje “Zeg schoonzus, heeft de bode soms een oogje op je, je stond te blozen als een school meisje”
Mientje begon te lachen “Nee hoor, Bertha maar ik voelde me wel een beetje betrapt, toen hij pas Joop zijn stoel bracht, dacht ik dat Joop nog geen huishoud geld had gegeven, dus ik zoeken en gelukkig vond ik nog wat kerkenkistje en toen ik wilde betalen was Joop me net voor. “ Robertha herinnerde zich het voorval en moest nu ook lachen.

Robertha

“Zet ik heb nu onder de kapstok………of zal ik hem bij de voordeur
Zetten” Mientje liep in haar zelf te praten.
Hertha had voor haar winkeltje een Wandelstokken/ Paraplu bak gekocht,
Maar toen ze hem in de winkel wilde zetten, bedacht ze dat hij wel erg mooi in de hal thuis zou staan. Ze hem mee gebracht en aan haar moeder cadeau gedaan.
Mientje was heel erg blij met de bak en had gelijk de stokken die zich overal in het huis bevonden er in gezet. Ook haar plu paste er geweldig mooi in.
Maar nu moest hij nog een plaatsje hebben. En zo liep Mientje met een gevulde paraplubak van de enne naar de ander kant van de hal.
Ze hoorde de beneden deur open gaan “O daar kwam Robertha thuis, wat was ze vroeg “Mientje had ze helmaal nog niet verwacht. Robertha was met Pim naar het gemeente huis ze zouden de vergunning voor hun nieuwe huis krijgen.
Robertha kwam naar boven en haar gezicht stond op zeven dagen onweer het huilen stond haar nader dan het lachen. “Alles is afgewezen, er was een bezwaar van de spoorwegen, en we willen nota bene op het stukje dat het verst bij het spoor vandaan ligt, ze zeggen dat het geen 400 meter is maar volgens Pim is het wel 500 meter en nu moet er eerst gemeten worden en dan moet alles overnieuw” Robertha kon haar tranen niet meer bedwingen en begon te huilen.
Mientje had van schrik de plubak ergens neer gezet en liep troostend naar haar schoonzus. Dit had ze nog nooit mee gemaakt ze had Robertha nog nooit zien huilen zelfs toen hun boerderij was afgebrand en ze alles kwijt was had ze geen traan gelaten. Ze loodste Robertha de keuken in en zette haar op een stoel. Snel zetten ze de ketel op om een kop thee te zetten.
Robertha snikte “ Ik heb me zo verheugd op het nieuwe huis, niet dat jullie niet goed voor ons zijn, maar je wil toch weer op je zelf wonen. Sorry, Mientje dit klinkt zo ondankbaar…..maar…” Mientje legde troostend haar hand op de schouders van haar schoonzus ”Ik begrijp het best hoor meid, ik vind het
vreselijk gezellig dat jullie hier zijn, maar het is natuurlijk toch een noodoplossing, maar je moet de moed niet opgeven misschien ….als het echt 500 meter is kunnen ze jullie die vergunning toch niet ontzeggen, we zullen eens vragen of Joop na vraag wil doen die kent nog wel mensen die daar meer verstand van hebben en nu een lekker kopje thee” Mientje schonk de thee in en ging tegenover Robertha zitten. Die veegde de tranen van haar gezicht “Van janken word je ook niet knapper”zuchtte ze en ze lachte als een boer die kiespijn heeft. Mientje keek naar haar schoonzus en dacht waar zou ik haar nu eens mee kunnen troosten. Ineens wist ze het hetzelfde waar ze Hertha weer op de been geholpen hadden en waar ze zelf zo blij mee geweest was. “Robertha ik heb een idee, nu jullie waarschijnlijk hier wat langer blijven wonen vind ik dat we jullie slaapkamer eens lekker gaan opknappen. Al de spullen die er nu in staan zijn van mij …….maar wat dacht je is het niet leuk om alvast wat dingen te kopen die je toch wil hebben…….En dan zetten we die dingen van ons gewoon op zolder en we vragen aan Coba of ze gordijnen kan naaien voor jou” Mientje werd helemaal enthousiast en Robertha fleurde ook weer helemaal op. “Kom mee “zei Robertha we gaan gelijk kijken boven.
Ze stonden gelijk op en gingen naar boven en in de slaapkamer van Robertha begonnen ze gelijk plannen te maken. “Grootvaders kast laten we wel staan want dat is zo veel werk om die ergens anders te zetten , maar al die stoelen tafeltjes konden er wel uit . Het tijgervel op de vloer mag ook wel blijven en het krukje ook wel” vond Robertha.
Samen smeden ze plannen en vergaten even dat het mooie nieuwe huis van Robertha en Pim nog ver weg was.