Vensterbanken

Mientje liep te zingen door het huis, dat was iets dat ze alleen deed als ze het heel goed naar zin had en dat had ze nu. Ze had Robertha geholpen met het op knappen van de kamer er was een nieuwe lamp op gehangen en Coba was gekomen om de gordijnen te naaien. Robertha had mooie kanten gordijn stof gekocht en voor de bij de zijramen waren nu mooie gordijnen genaaid.
Ook voor het voorraam waren gordijnen gemaakt maar dat waren dezelfde als voor alle ramen aan de voorkant van het huis. Mientje had die gordijnen al heel lang in huis maar om te maken was nog steeds geen tijd geweest maar nu had Coba ook die gordijnen genaaid. En ze stonden schitterend als je nu voor het huis stond had je echt het gevoel dat het huis af was en of ze niet nog steeds aan de schoonmaak waren. Ook had Adriaan vensterbanken gemaakt en daar had Mientje al meer als anderhalf jaar op zitten wachten. Nu eindelijk had ze haar vensterbank ook in haar slaapkamer.
Oud-Leeuwenstein: Mientje
Mientje had was samen met Robertha naar de winkel van Lena en Gerit geweest en hadden planten uitgezocht om voor de ramen te zetten. Robertha had bij Hertha ook nog een oud zilver sieraden doosje gekocht.voor op haar nieuwe kaptafel. Mientje had haar ogen uitgekeken toen ze zag al de leuke spulletjes die Robertha nog had. In een doos in de linnenkast stonden al die dingen. Bij de brand waarbij hun boerderij was afgebrand was het een van de weinige dingen die Robertha had kunnen redden ze had al haar spullen van de wastafel in haar schort geschoven en was toen naar buiten gerend en daar had ze, met al die spullen in haar schort, staan kijken naar dat alles, waar ze jaren lief en leed gedeeld hadden verbrandde voor haar ogen. En nu had ze al de spullen uitgestald op haar nieuwe kaptafel. Ook de mooie hand spiegel die ze van Pim had gekregen toen ze verloofde, lag op de tafel of hij daar hoorde.
“Oh Mientje ik ben zo blij met die kaptafel, ik vind het zo fijn om mijn spulletjes weer neer te zetten, ik kon er eerst niet tegen om die dingen te zien om dat ik dan steeds aan de brand moest denken maar daarom had ik ze in die doos gedaan in en in de kast gezet. Ik wist niet eens wat ik toen allemaal gered had en ik wist echt niet wat ik allemaal nog had en ik ben zo gelukkig dat mijn spiegel er ook nog is en zelfs nog een ketting had ik” had Robertha gezegd.
Ja Mientje had echt wel reden om te zingen ze stond in haar slaap kamer en keek naar haar vensterbank waar ze zo lang op gewacht had en naar de schitterende anthurium die ze bij Lena in de winkel gekocht had.